De stoelendans is begonnen. De coupé biedt net genoeg plaatsen zodat iedereen toch alleen kan zitten in zijn twee- of vierpersonenbankje. De onhandige, gehaaste meneer met de bril, een academicus lijkt me, stapt verward door terwijl hij doorheen de coupé kijkt. Het lijkt alsof hij weer in de kleuterklas zit: alle kindjes zitten en nu heeft hij geen stoel meer. Ongemakkelijk snuift hij en besluit dan, politiek correct, om te gaan zitten op de bank waarnaast hij was gestopt. Tegenover hem zit een Aziatische man, langgerekt gezicht en bijna oranje van kleur. Op het tafeltje ligt een boek: "Nederlands debutant", een vreemde Gallische spraakverwarring die meteen het niveau van zijn doelstelling verraadt. De man wipt op wanneer de intercom aan de hand van een Limburgse vrouwenstem meedeelt welke stations we deze keer zullen aandoen. De academicus heeft ondertussen zijn krant opengeslagen en verzinkt in zijn biotoop.
In een groepje Limburgse tienermeisjes wat verder in de coupé, leest een schelle stem de krantenkop: "Moebarak moet vertrekken."
"Ja, en hoog tijd!", bevestigt de andere terwijl ze haar nagels checkt die ondertussen een sms-je versturen. Het verzet start altijd bij de jeugd. Het derde meisje valt bij: "Mijn worstenbroodje is al op!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten