Omdat het zo regende en er geen tafeltje meer vrij was in onze stambar, zijn we binnengevlucht in een café aan de overkant van het plein. Onze dampende dagsoep is al opgediend wanneer ik opmerk dat er aan de overzijde van de straat een koppeltje tieners elkaar verliefd vasthoudt. Het ergert me meteen. Ze schuilen voor het gure weer, om de hoek van het plein onder de overhangende balkons van een bankgebouw. Het meisje heeft haar hoofd op de borst van de jongen gelegd en houdt hem stevig vast. De jongen staart wat over de schouder van zijn vriendinnetje, mijmerend over wat zijn vrienden nu aan het doen zijn. Het lijkt me ook niet meteen een romantische plek om een vrijdagmiddag door te brengen.
"Hoe lang staan die twee daar al?", vraag ik mijn tafelgenote zonder mijn blik af te wenden van het absurde liefdestafereel. We nemen beiden het pijnlijk amateuristisch staaltje kalverliefde in ons op.
"Ik denk dat hij het aan het uitmaken is...", redeneert mijn disgenote.
"Dan is hij niet goed bezig... Ik denk dat ze zwanger is. Hij ziet eruit alsof hij in shock is."
"Ze zijn er vroeg bij tegenwoordig..."
"Ofwel is het zijn zus,", bedenk ik, "en heeft hij die zwanger gemaakt...!"
"Ze wisten nochtans dat het niet mocht..."
Ondertussen is onze collega binnengewandeld. Ze schudt de regen van zich af. Tevreden zet ze zich achter de kom soep, die we reeds hadden besteld. Eén ogenblik was onze aandacht van het minderjarige VT4 koppeltje weggedraaid en even snel zijn ze verdwenen. Tijdreizigers! Net zoals in "Kruistocht in spijkerbroek", daarom stonden ze vastgelijmd op die vreemde plek onderaan het bankgebouw!
Beteuterd schuift onze collega haar kom voor zich uit: "Mijn soep is geschift!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten