Bitterzoet

Genesteld, ik nog, onder het donzen deken.
De geur, vanachter de keukendeur,
van vers gemalen goed humeur,
van hotelkamers in vakantieweken.

Van mooie ebbenhouten mensenkleur.
Van feestnachten die oneindig leken,
als ochtenden geurig het raam doorbreken.
Van hop-hop-de-berg-op tegen de dagelijkse sleur.

Ik bestudeer mijn ochtendvingertoppen omdat
ik er vaak de krant bij las,
toen jij nog dromend bij me zat.

Bij de tweede slok bedenk ik pas,
hoe snel ik toch vergat,
hoe zoet ons bitterzwart ontwaken was.

(Associatief schrijven bij de geur van koffie - Schrijversatelier 09/02/2023)

Wals

Je slaat een brug met
woorden waarin je leeft.
Voorzichtig, over het verraderlijke drasland
dat ons verleden nu omgeeft.

We schrijden, schakel aan schakel,
jouw arm delicaat doorheen de mijne.
Breekbaar maar onoverkomelijk.
Verademen, verzuchten en weer verdwijnen.

We walsen, jij een pas dan
ik pas. Jij leidt de weg
terwijl de nacht vertraagt.

Je stem, als een baken, die
in stilte van winterwind mij
een sonnet van Neruda voordraagt.



(Schrijfatelier 02/02/2023 - Stijloefening; sonnet naar Neruda)