Daniel Termont, burgemeester van Gent, reageert gelaten wanneer hem in de Kruitfabriek wordt gewezen op het feit dat hij een half jaar geleden reeds dezelfde dingen zei, als die waarmee de koning zoveel controverse veroorzaakte in zijn kersttoespraak. Op een Nederlandse radiozender zei Termont destijds dat de retoriek en de politiek van Dewever hem deden denken aan die van de extreem-rechtse partijen uit de jaren '30. Geen haan die er naar kraaide. Toen de koning onze maatschappij waarschuwde voor deze tendens, zonder expliciet te verwijzen naar de NVA, was het spreekwoordelijke kot te klein. Uiteraard spreekt de koning vanuit een andere, meer verantwoordelijke positie, maar hij was dan ook zo discreet de woorden NVA of Dewever niet te noemen.
Ik zie nog steeds het probleem niet. Waarom nemen de NVA en al haar stemmers zoveel aanstoot aan die vergelijking? De parallellen zijn objectief en historisch aanwijsbaar.
De opkomst van het NSDAP in de jaren 30 was een rechtstreeks gevolg van de economisch crisis die volgde op de fameuze beurscrash van 1929. Het economisch protectionistisch discours en de nationalistische inslag van het sociaal denken, moesten de incrowd van een welgedefinieerde natie beschermen tegen een oncontroleerbare socio-economische ondergang. Amper 4 jaar na de grootste beurscrash uit de geschiedenis, kwam het NSDAP in 1933 aan de macht in Duitsland. De Nationaal Socialistische Duitse ArbeidersPartij. Nationalistische en oer-Duitse partij van het volk.
In 2008 stort de kredietmarkt wereldwijd in elkaar. Nationale en internationale regeringsorganen gaan collectief op zoek naar een uitweg. Overal in Europa duiken meteen rechtse groeperingen op om de eigen natie te vrijwaren van het grootste zeer, ten koste van andere noodlijdende gebieden. In Griekenland haalt extreem-rechts zetels in het parlement, de partij van Geert Wilders gooit hoge ogen en wordt gedoogpartner in de Nederlandse regering, in Engeland wordt het 'linkse' Labour aan de kant geschoven door de conservatieven en in Vlaanderen maakt NVA vanaf 2009 deel uit van de regionale meerderheid. En terwijl de economische malaise aanzwelt groeit de macht van het nationalisme. Amper 4 jaar na de grootste kredietcrash uit de geschiedenis wint de NVA in 2012 de gemeenteraadsverkiezingen. De Nieuw Vlaamse Alliantie. Nationalistische en oer-Vlaamse partij van het volk. Gebouwd op een discours van protectionisme en nationalisme, gecentraliseerd rond een Vlaamse identiteit met eigen bevoegdheden en met het losweken uit de federale constitutie als einddoel, om een separatistisch confederalisme onder de Vlaamse kerktoren te creëren. Vlaanderen voor de Vlamingen, door de Vlamingen. De eerste stap is gezet en wordt openlijk als een overwinning gevierd. Antwerpen voor de Antwerpenaren en door de Antwerpenaren. Ongegeneerd.
Maar dat is het probleem niet. Vanuit een absoluut legitiem recht op vrijheid van ideologie en meningsuiting mogen deze partijen hun discours van mij luidop voeren. Wat mij mateloos ergert, is de hypocrisie van zowel de leiding als het electoraat van deze partijen. Als je achter een nationalistisch en protectionistisch ideaal staat, steiger dan niet als er een, overigens historisch correcte, vergelijking wordt gemaakt met partijen die net hetzelfde doen. Own up to your ideals. Wees fier op je gevoel van nationalisme, eis je aardkluit op, zwaai met de vendel en zing trots je liederen. Mobiliseer de massa, rekruteer vanuit de meest extremistische partijen, hou angstaanjagende toespraken met Latijnse spreuken die je eigen electoraat niet begrijpt, sta met gestrekte armen op het balkon van het gemeentehuis victorie te roepen, het mag van mij allemaal.... maar wees dan zo eerlijk om toe te geven dat het al eerder is gedaan. Dat je niets nieuw hebt uitgevonden. Dat je op dezelfde manier inspeelt op de angst van de mensen. Dat je eerbied hebt voor het verleden. Zeker als je voorzitter uitpakt met het diploma van historicus. Quod erat demonstrandum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten