"Wat heb jij met New York? Waarom al 6 keer op bezoek geweest en de 7de en 8ste visite al voorbereid?" Mijn standaard antwoord is steeds: "Omdat ik er nog niet mee klaar ben. Met die stad." Alsof ze me terugroept. Dat er nog meer te zien is. Te beleven is. Te voelen is. De meeste highlights heb ik ondertussen meermaals gezien. Aanvankelijk heel bewust. Na de zoveelste keer maken ze deel uit van het decor, terwijl je op zoek gaat naar de nuances van de stad. De stukjes Manhattan die niet op de obligatoire wandelroutes van de toeristen liggen. De wijken in Brooklyn waar de Europese hipsters nog niet zijn doorgedrongen. Elke keer één stukje dat nobel onbekend is. Elke straathoek die je omdraait kan goud opleveren, in de unieke originaliteit van haar stad-zijn.
New York is het New York van iedereen. De stad die iedereen kent. In al haar clichés en al haar filmische grootsheid. Maar New York is ook het New York van de New Yorkers. De allesverterende machine die als een soort Stockholm-syndroom haar inwoners gijzelt maar er tegelijk in slaagt om die zwoegende miljoenenmassa ook onvoorwaardelijk verliefd te laten worden op haar ziel. Misschien is het dat wel. De ziel van de stad. Ze komt in rookpluimen uit de straatdeksels. Ze zit in loerende blikken in overvolle metro-stellen. Ze zit in het cynisme van de echte New Yorkers. De kunst is om als toerist vaak genoeg terug te gaan om het pretparkgehalte te doorprikken waartoe een verblijf in New York zich zo goed leent. Eén keer Times Square zien is genoeg. Dat levert een mooie foto op. Maar de straten tussen 42nd en 50th ver weg van Broadway en 7th Avenue zijn veel meer New York dan dat legendarische kruispunt.
Waarom New York? Omdat ik mij door haar wil laten inspireren. Om foto’s te maken. Om de mensheid in beeld te brengen. Om te lezen en te schrijven. Om te leren. Ze is de leermeester van ons sociaal weefsel. En dat is wat ik zo graag doe. Onder mensen zijn. En waar kan dat beter dan in New York? Dat tikkeltje arrogant. Dat tikkeltje megalomaan en narcistisch. Only in New York. En dan op een hoog Observation Deck boven de geluiden gaan staan en overschouwen hoe ze ademt. Hoe ze leeft. Hoe oneindig ze is. Letterlijk en figuurlijk. Waarom New York? Daarom.
Ik kan
alleen maar proberen tonen hoe ze mij betoverd heeft. Ik kan alleen maar hopen
dat mensen haar herkennen of, als ze haar nog niet beleefden, dat ik hun een
reden heb gegeven om snel te gaan. Als ik één persoon kan overtuigen om te
gaan, is de hele opzet van dit boek geslaagd. Dit boek is enkel mijn New York.
Iedereen heeft zijn of haar eigen New York. Alle foto’s in dit boek zijn gemaakt
tussen augustus 2007 en april 2018, tijdens mijn eerste zes bezoeken aan de
stad. Maar ga er vooral zelf heen. Kijk rond. Spot je eigen details. Maak je
eigen fotoboek. Ze is het waard.
Dit boek is een selectie van de iconen en de highlights, de straten en buurten,
maar ook kleine details die de stad zo bijzonder en uniek maken. Zowel voor de
first-timer als de ontdekkers die van de begane paden willen treden. New York zal ondertussen veranderd zijn. Dat doet ze
voortdurend. De foto’s in dit boek zijn per definitie een moment-opname in een
stad die dagelijks evolueert. Er bestaat geen definitief boek over New York.
Dit boek heeft ook zeker niet die pretentie. New York is de meest
gefotografeerde stad van de wereld. Ze
laat zich fotograferen. Dit zijn mijn foto’s. Ik ben geen fotograaf. Ze zijn
niet perfect. Ga even achteruit zitten en wandel even mee.
Ik draag het met veel liefde op aan iedereen met wie ik New York al bezocht en aan iedereen met wie ik dat nog zal doen.
Alain Van Den Broecke
It’s just so hard to live in New York, that when people say “Why do you live in New York?”, you really can’t answer them except you know that you have contempt for people who don’t have the guts to do it.
Fran Lebowitz
(uit: Why NYC - A. Van Den Broecke)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten