"Has someone already offered you a crab?"
Ik lig aan de rand van het zwembad van de "Hudson Reserve" te lezen. "Excuse me? Offered me what?", ik kijk door mijn zonnebril over de rand van het boek dat ik aan het lezen ben.
"Crabs, Maryland blue crabs" antwoordt de dikke Amerikaan die helemaal rond het zwembad is komen wandelen. "We've got a whole bunch of them, feel free to come and pick one..." Als een beleefde gast neem ik zijn aanbod maar aan. Ik weet het nu nog niet, maar over enkele ogenblikken ga ik les krijgen in "picking Maryland Blue Crabs".
Van zodra ik de vrijgevige Yankee vertel dat ik nog nooit een krab het "gepickt", haalt hij de krab-pickingexpert uit het zwembad... "This guy doesn't know how to pick a crab... You want a beer? You gotta have a beer when you're picking crabs." Meteen krijg ik een ijskoud flesje Miller Lite toegestoken. De gastheren hadden trouwens niet gelogen toen ze beweerden dat ze 'three dozen crabs' over hadden van hun smulpartij; in een frigobox bij een klein tafeltje naast het zwembad liggen tientallen dode krabben. Bovenop het tafeltje liggen als in een operatiekwartier een resem 'tools' voor me klaar. De krab-ontleed-instructeur vist een gekruid krabkadaver uit de box en dropt het op tafel en legt met het stappenplan uit.
Leg de krab op haar rug en trek haar beide schaararmen er uit. Prul dan met een mes de 'schort' van de krab weg. Nu kan je het volledige rugschild loskraken van de onderzijde. Aan de binnenzijde schraap je met een mes de 'longen en andere rotzooi' van de krab. Breek vervolgens het gekuiste skelet in tweeën en smullen maar. "Picking a crab".
"What's the hammer for?" vraag ik onschuldig.
"To get the meat out of the claws... Try,.... hit it!" Voorzichtig laat ik de metalen hamer neerploffen op de afgerukte schaar van de krab. De schaal geeft geen krimp. "Come on, you gotta hit it good!", mijn instructeur kijkt me wat teleurgesteld aan. Ik wil uiteraard niet als een volledige seut afgaan, dus bij de tweede beurt haal ik flink uit met de hamer. De krabbenpoot wordt onder het geweld herleid tot moes. "That was too hard...." bevestigt hij onnodig.
Hoewel het heel wat geprul behelst, smaakt de verse krab naar meer. Ik ga met het volgende exemplaar aan de slag zoals het me net werd voorgedaan. "You get tired of picking them, before you're full...," valt de vrijgevige gezelligaard weer in, "that's why it's important to drink beer. You're either full or drunk when you're doing this, in my case it's usually option two! Make sure you try some baked beans. We prepared them with gentlemen's Jack (lees: Jack Daniels)"
Terwijl ik lustig doorga met mijn krabsegmentatie, roept de gastheer er telkens andere gezellige yankees bij. Vanwaar we komen? Wat we komen doen? Hoe lang we vakantie hebben? Wat we van New York vinden? "You're Belgians? That's like Germans!" Snel corrigeer ik hem dat dat zeker niet het geval is, en dat dat hetzelfde zou zijn als ik alle Amerikanen, ongeacht hun staat, 'just Americans' zou noemen. "I'm ok with that, to me Europeans are all the same" countert hij gezapig.
Ik zucht...: "Ok, just don't call me German,.... or Dutch..."
Het wordt een gezellig onderonsje en het hele gezelschap wuift ons uit als we wat later vertrekken. "Thank you for the crabs!", besluit ik, maar meteen besef ik mijn cruciale fout "...and by crabs I mean.... crabs*" Het hele gezelschap buldert van het lachen.
Rare jongens die Amerikanen...best wel gezellig,maar toch...
(*Crabs: 1. decapod crustaceans (tienpotig schaaldier) 2. pubic louse (schaamluis))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten