Sneeuwklokjes en krokussen.

Op weg naar het station. Wanneer ik om de hoek van de straat wandel, merk ik aan de overzijde van de straat een meisje op. Ze heeft haar hoofd op haar linkerschouder liggen en loopt met een verwrongen torso mijn kant op. Haar hoofd lijkt verkrampt scheef op haar nek te staan. Wanneer ik haar kruis, merk ik onder haar arm een grote bruine omslag op. Foto's van de dienst radiologie. Plots is me alles duidelijk: het kind heeft duidelijk een vervormde ruggengraat en nek en loopt nu gespannen naar huis omdat ze zonet op de hoogte is gebracht van de ingrijpende remedie voor haar probleem. Tevreden met mijn diagnose loop ik voorbij aan het ziekenhuis. 

Op het einde van de straat haal ik een oude man bij. Ook hij heeft onder zijn arm een grote bruine omslag met röntgenfoto's. Hij loopt niet verkrampt. Hij schuifelt traag naar zijn wagen. Zijn hoofd hangt wat voorover gebogen. Alsof het nieuws wat hij kreeg hem heeft verslagen. Hij is helemaal alleen. Het lijkt er op dat hij bang is om naar huis te gaan en dat hij tegen zijn vrouw, die bang zit te wachten, moet gaan vertellen, dat het geen goed nieuws is, dat hij de eerste van hen beiden zal zijn, dat hij wel zal zorgen dat er voor haar zal worden gezorgd. Hij verdwijnt met een zucht in zijn wagen. Mijn diagnose bezwaart mijn opperbeste stemming vanmorgen. 

En ik ben de straat nog niet uit of er komt een derde grote bruine enveloppe op me af. Deze sleept wat met zijn rechterbeen. Een duidelijk mechanisch defect. De man trekt ongewild de aandacht op zijn rechtervoet die wat dwars over het voetpad sleept. Zijn schoen lijkt hiervan alvast het eerste slachtoffer. Het model is zo vertekend dat ik aan het twijfelen ga of de man niet gewoon een paar orthopedische schoenen werd voorgeschreven. 

Drie enveloppen op amper vijf minuten. Dat heb je natuurlijk als je elke dag voorbij het ziekenhuis moet. Gelukkig komt de zon zachtjes door vanmorgen. Het was drie graden celsius toen ik daarnet vertrok. Ik heb mijn muts en handschoenen thuisgelaten: de lente komt er aan! De winter is achter de rug, weldra zullen er op het kerkhof mooie wilde bloemen beginnen bloeien...