Op een bankje in de zon bestudeer ik tijd,
schoonheid.
Vanaf het bankje verslijten zij.
Eindeloos bereid.
Hopeloos in wijde nachten.
Vraag me niet waarom.
Waarom je dat doet.
Even.
Alvast een papiertje met:
'Bel me als je weg moet.'
Onderweg hoort vertraging nu eenmaal bij het leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten