Kras

1

Ik ben de tel kwijt; de dagen die voorbijdraven,
hoeveel uren verdraaien,
terwijl we naar ons verleden graven
als naar een oud versleten lied
op een blinkend nieuwe plaat,
maar wij kunnen in de groeven van ons leven niet,
als in een kras, terugspringen naar hoe het was
van hoe het nu dan gaat.
Blind
als koorddansers, voet voor voet,
op de struikeldraad die zich tussen ons spint,
heel even, evenwicht zoeken,
reikhalzen naar een einde dat steeds opnieuw
begint.

Je schuifelt dichterbij, voet voor voet, onder
het tafelblad, tot je de mijne vindt.

 

(Marathonatelier - Cyclus)