Getij

Ik doof het licht, op het terras, de deur draait dicht, ‘t is
geen fraai gezicht, de lente die weer winter wordt,
de dorre dageraad begint binnenkort
dolen dromen weer
naar tijden dat jij en ik een ogenblik door duinen en door
dansend zand, naar horizon en van hand naar hand, dat wij
staan staren en we vertragen het getij tot de golven gelijk
tijdig wijken voor wat wij wroeten,
in de branding, het vergif uit onze voeten wordt
gespoeld, hoe ik eb en hoe jij vloedt, wat ik zeg
en wat jij voelt, hoe begeerte galoppeert, onbeteugeld, ongedeerd,
hoe jij in duisternis mij leert hoe je liefde tatoeëert, voor
altijd, golfslagenlang getekend op mijn huid, de lijnen
van mijn armen die jou omsluiten, buiten blijft nu buiten,
laat de nacht nu maar verzinnen, het beminnen kan beginnen,
jij zit vanbinnen in
mijn vanbinnen.