Waanraking

Bladeren vallen van stadsbomen en rijden
op de wind, precies twaalf straten ver,
zoals ik met jouw lege schoenen doe.

Volle bussen voeren volle dames en heren
bij alle haltes weg,
er komt nooit nog iemand toe.

In een spiegel in het uitstalraam, hoor ik
een man die de schaduw van een vrouw nafluit.
Ik zie mezelf blootsvoets de bus opstappen.
Wuif mezelf uit.

 

Schrijfatelier, 9 november 2023,  Genre-oefening