Sonnet voor Kundera

Mijn vinger streelt langs de regels van het boek,
als een strijkstok die sereen, in  
het verlengde van de stilte,
het zingen van zijn stem opzoekt.

Aan wie moet ik nu vragen waarom ik ooit geboden werd
een onbestaand licht te willen dragen,
te jagen op dagen van alle nacht ontdaan, in die
ondraaglijke lichtheid van mijn eigen bestaan?

Het leven is elders, zo las ik,
wat je zoekt, is wat je nog niet ziet.
In hoop zit geen troost. Liefde is waanzin, of ze is niet.

Zijn gesloten ogen als een gelezen boek. Hij sprak:
“Ik zit onder water en het kloppen van mijn hart
veroorzaakt kringen op het oppervlak.”

 

 

(bij het overlijden van Milan Kundera, 11-07-2023)