Dorian Gray

In schuchter gekrompen kleuren schilder ik

een stil leven met

oorverdovende woorden die jij niet meer spreekt.

In clair-obscur

de door gestokte adem verlamde klanken die neervielen op mijn tong.

Ik ontzie mij niet.

Jij verdriet me.

Ik buig de tijd;

vandaag ontwaakt gisteren

ontwaakt morgen

opnieuw.

Verf droogt sterfbedlangzaam.

Zelfportretleven vertekent zich

als je nooit 

voor de spiegel 

bent

gaan

staan.