Doe jij dat ook: een boek lezen
om te verdwijnen? Het is me vaker overkomen de afgelopen maanden. Het lezen en
het willen verdwijnen. De realiteit was te confronterend. We hebben ons als in
een dystopische Orson Welles geschikt naar ons lot. Overgeleverd aan de nieuwe
wetten van de natuur. De nieuwe wet van de sterkste. Dwalend door de straten,
op onze hoede voor de nieuwe Darwiniaanse selectie. De best aangepasten onder
ons zullen de overzijde halen. Iedereen is verdacht. Iedereen is gevaarlijk.
L’enfer c’est les autres. In een grote boog om elkaar heen. Buren bespionerend
van zodra de eerste barbecue-aroma’s ons bereiken. Onze “Lord of the
Flies”-clan tegen de hunne.
Vanachter onze maskers wagen we
ons in het parallelle universum van de buitenwereld. Weifelend stappen we door
een Murakami-portaal de surrealiteit van het volgende normaal binnen. Het leven
is anders gelopen. Het leven is elders. Verweesd blijven we achter. We zijn de
Oliver Twist van de liefde geworden. Kommetje vooruit: “Can I have some more
please?”. Onze dappere nieuwe wereld laat zich heroveren door de natuur. Weldra
waden we door de straten, tussen de wilde beesten, kijkend naar de resten van
de boomhutten die we bouwden. Strelend langs de littekens van ons oude leven,
de tatoeages van ons verleden.
Het is de catch 22 van onze tijd.
We zijn bang om alleen te zijn. We zijn bang om samen te zijn. Angst is een
slechte raadgever. Wat zou je doen als je niet bang was? Een vraag die ons na
het Covid19-tijdperk zal dwingen om een keuze te maken. Wie opent in de stad
der blinden als eerste de ogen? 2020 kondigde zich aan als het jaar van de
transformatie. Weet u nog wel? Misschien is dat wat er gebeurt. Niets zal nog
hetzelfde zijn. Er resten ons geen goden meer. We zullen het zelf moeten doen. Ogen
dicht en dapper het konijnenhol inspringen. Op zoek naar Wonderland. Op zoek
naar het nieuwe gelukkig zijn. “Geluk is gevaarlijk”, orakelde Kopland ooit,
maar laat je niets wijsmaken. Angst is relatief. Liefde is absoluut. Als je
weer buiten mag komen, waar ga je dan heen? Wie zoek je dan op? “De enige wet
van de liefde is zonder toevlucht te zijn.”
Waarheen het je ook leidt,
vergeet niet om even in de bib langs te gaan. Nog één quote en dan houd ik er
mee op. “Alleen wie alle verhalen kent, kent de wereld.”, schreef Mulish. Doe
jij dat soms ook: een boek lezen om te verdwijnen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten