2
Soms lijken zij de lijken,
de bezoekers in hun zwarte dagen
sluipend door de koude;
er ligt een voet sneeuw over de graven.
Ik adem in mijn eigen wolken,
schuw me voor hun samen scharen.
Ik ben jou. Daarom ben ik hier.
Kraaien krassen sierlijke letters
dansend
doorheen de mist van wie wij vroeger waren.
(Marathonatelier - Cyclus)
