Gesloten

Waar huil jij om, hart, onder dit winterdeken?
Jij naïeve Ikarus van de liefde, die niet gelooft
dat jouw brandend vuur lang geleden werd gedoofd,
dat dit voorzichtige reiken jou niet opnieuw zou breken.

De sterren waren niet gekeerd, hoewel ze hemelhelder leken
in het glinsteren van de blauwgrijze nacht. Nu rooft
de koude van verraad die dwaze droom weer uit je hoofd;
verdiende loon; aan hoophonger bezweken.

Dim de lichten in je huis, duisternis is nabij.
Weerleg de vele plannen die je maakte,
alle rijmwoorden die je gisteren zei.

Keer terug naar waar niemand je nog raakte.
Gesloten deur maar vanbinnen helemaal vrij
en waar jij niet haar, maar de liefde jou verzaakte.