De zeilen van Augustus ademen de oostenwind
die over Jaffa’s gouden zand naar Cyprus zucht.
Echo’s van strijd galmen golvend in ijle lucht
aan lands horizon, waar zich Akko’s schande bevindt.
Wachtend op het getijde dat zich wierp op het labyrinth
en grote rijken in haar eb slokte. De hebzucht
van vizieren en ontkroonde koningen die gevlucht
voor het verdrinken verdronken. Ontheemd als een bastaardkind.
Hoor je het zachte fluisteren van verraad, Leeuwenhart?
Proef je de bittere alsem die op je adem ligt?
Je ondergang, in een bedrogen zustershart gestart,
is onafwendbaar nu. Op het oude continent staat je grafdicht
in het handschrift van gebroken broedersmart.
Beiden voor de hoofdletters in de kroniek van onze tijd gezwicht.
