Feniks

Haar ogen van helderblauw engelendauw,
glinsteren als het zonlicht van Heliopolis,
eeuwenoud,
op Nijlwater
dat ontspringt uit een bron van oneindig goud.

Ik ontvouw,

als vleugels van gloeiend gulden gensters,
vanuit het nardus en balsemhout

van vijfhonderd jaar verleden dat in

donkere assen, als uit een

pottenbakkersoven, kleur

aan de lijn op mijn arm zal geven.

 

Er is leven en herleven,

als een opgaande zon,
in jouw ogenblik, waar onze vingers zich verweven.