Zwaluw

Onontgonnen
als aangespoeld in een nieuwe wereld,
van kwetsbaar ontdekken wat ik omhelzen kan,
verdwaalt mijn hand, op zoek
om de jouwe niet te laten schrikken;
waar we slenteren
met kluiten donkere aarde van uitgestrekte velden,
van gouden halmen graan,
aan onze voeten.
Onbegonnen
hoofdstuk, als in een open boek,
opnieuw bereid een open doek te zijn voor
jouw klei en de
lijnen van zingen van zwaluwen die
na vallen van nacht uit onze dromen nooit meer zijn verdwenen.
Jij bent de barst die, onbezonnen,
in mijn keramieken masker is verschenen.