Komt
dat zien, komt dat zien,
vanachter uw plexiglazen leven,
het zijne zal u zo niet deren, komt dat zien,
aanschouw de eigenzinnige extravert
die toch blijft imploderen.
Lees wat er in de huid gekerfd staat,
en wat het ons kan leren:
het hart, ons huis dat zich niet laat restaureren, renoveren,
we vullen kamers met dagdagelijksheid,
slag na slag, hameren de wanden samen,
we maken de leegte kleiner,
we maken de echo lichter,
opzichtig pleister om alle barsten te dichten.
Misschien moet het zo, moeten wij zo lang rouwen
omdat er geen laatste keer hoort te zijn
dat wij iemand mogen zeggen
hoeveel we van hen houden.
Misschien moet het zo, waarderen we later pas,
dat we alleen in de littekens van het hart nog zien
wat wij dachten dat echte liefde was.