"Ze houdt van me.
Ze houdt niet van me."
Deze roos draagt net één kroon te veel.
"Ze blijft bij me.
Ze blijft niet bij me."
Pluk ik de doornen van de steel.
Ik omhelsde je in verstikkend grijze tape,
schroefde je gewrichten aan de mijne.
Ik verscheurde de dagbladen in de brievenbus
om de dagen te doen verdwijnen.
Omdat jouw glas in scherven ligt,
vul ik nu enkel dat van mij
om in duistere wijn te duiken.
Geen licht doorheen de luiken.
Je parfumflesje is leeg ondertussen.
Ik wou je elke avond op mijn hoofdkussen
ruiken.
(associatief schrijven - schrijfatelier 08/06/22)
