Winteruur

De dag is nog niet opgestaan,
als ik sporen trek, mijn voeten stamp,
mij verwarm aan de koele maan
in stil licht van steriele straatlampen.
De trein tunnelt in de dageraad,
duister stof van steenkoolmijnen,
de ochtenden waarop de merel zingt,
zullen stilaan weer verdwijnen.
Straks zal een nieuwe nacht het nieuwe uur inluiden,
de klok betreurt haar wijzers niet die bevroren tijd aanduiden, 
ze stokt heel even haar verdriet.
Sluit de buitendeur nu maar,
ook dit jaar bloeide de citroenboom niet.