Wat vind je van dit idee?
Laten wij in het schaapachtig kwartier
dat ik hier verliezen zal
onder dit bladerdeken en een handvol woorden
in mijn rantsoen, binnen waaien.
Geloven in de zon, met de wind mee
draaien en grijze lucht tot wollen warmte maken. De herfst is
een tegendraads
seizoen
Maar voor ik verdwaal: neem je jas, neem je sjaal.
Wandel even mee in deze hypothese:
Niets is waarlijk geschreven totdat jij het hebt gelezen
Het is maar een gedachte maar ik dacht te verwachten
dat
aangekoekte resten van verkoold gebakken verzen
ook in de gedachte barsten dat zij in jouw nevel
leven moesten keren.
Stekeblind, stotterend op mijn stenen
voeten zoeken
want hoe moet je een gevoel dan voelen
als woorden niet zeggen wat woorden bedoelen?
Wel, reken op de regen om het roet
weer weg te spoelen en vertrouw
dat jij jezelf niet langer tegenhoudt:
het is nooit de rivier die de dam heeft gebouwd.
Zo ook met het stromen van dat zondig zomerlicht
dat op dit ogenblik buiten weer verdwijnt.
Neem mijn pen, kleur alle kieren van je twijfel dicht,
bedenk: waarom zou ik over schaduw spreken
terwijl er zoveel licht nog op me schijnt.
En kom me hier vinden:
ik zal je bezingen.
Jij bent alleen maar goede dingen
Laten wij hier de seizoenen keren,
want hoe zal de wereld liefde kennen
als wij het hen niet leren.
